“နှစ်တစ်ရာကျိန်စာ”(စ/ဆုံး)
———————————
ဒီနေ့သုံးဖန်လှရွာ တွင် ဘုရားတည်ရန်ပန္နက်ချမည်။
ကာလသားများမှာမြေတူးမြေသယ်သကဲ့သို့ ကျေးရွာသူပျိုဖြူကာလသမီးများကလည်းတစ်တပ်တစ်အား
တစ်ဖက်တစ်လှမ်းမှကူညီအားဖြည့်ကြသည်။
ထိုအထဲတွင် သူကြီးဦးငွေဆောင် ကအတက်ကြွဆုံး။
ဒီရွာကြီးက ရှေးအရင်တည်းကရှိခဲ့သောရွာကြီးဟုလူတိုင်းကပြောကြသည်။
ရွာနဲ့ပတ်သက်၍လည်းတစ်ထောက်တစ်ညပုံပြင်တွေအများကြီးရှိသည်။
ဦးငွေဆောင်မှာ အသက်ငါးဆယ်နားနီးသော်လည်း
အသားဖြူဖြူအရပ်မြင့်မြင့်နှင့်ခန့်တုန်းသန့်တုန်းလူပျိုကြီးဆိုလည်းမမှားပေ။
မစွံလို့လူပျိုကြီးဖြစ်နေတာတော့မဟုတ်ပေ။
စွံတော့စွံသည်။တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ သူကိုတိုင်ကစိတ်မပါသည့်တိုင် မိဘစကားနားထောင်ကာ အိမ်ထောင်ပြုရန်အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားဖူးသည်။
ဒါပေမယ့် သူနှင့်ပတ်သက်သမျှသော သူတို့သမီးလောင်းများမှာ
အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်သေဆုံးသူတွေနှင့်
တစ်ချို့ဆိုရူးသွားကြသည်။
နောက်တော့သူကလူကြမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ
ဘယ်သမီးရှင်မှ မစပ်ဟပ်ရဲတော့ပေ။
ဦးငွေဆောင်ဧ။်မိဘဖြစ်သူ
ဦးငွေရှင်နှင့် ဒေါ်ခင်ဆောင်းတို့မှာ ပစ္စည်းဉစ္စာလည်းကုံလုံ
သားချောသားလှတစ်ယောက်မွေးထားပါသော်လည်း
သားဖြစ်သူ၏အတိတ်ကံကြောင့်
ရှေ့ရေးမလှမှာကိုရတက်မအေးရှာပဲ
သားစိတ်နှင့်ပင်ရှေ့ဆက်နောက်ဆက်ကွယ်လွန်သွားကြသည်။
ခုတော့ဦးငွေဆောင်မှာသူ၏တပည့်လေးများနှင့်နေထိုင်လေသည်။
လွန်ခဲ့သော သုံးလခန့်က ဦးငွေဆောင်၏နေအိမ်သို့
သူတော်စင်တစ်ပါးရောက်လာခဲ့သည်။
သူတော်စင်ကြှီးမှာ မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်တွေနှင့် အသက်ရွယ်ကြီးရင့်လှသောပုံစံရှိသော်လည်း
စူးရှတောက်ပသောမျက်ဝန်းနှင့်
ဖျတ်လတ်သောအမူရာက
သူတော်စင်ကြီး၏သီလနှင့်သမာဓိကိုဖော်ပြနေလေသည်။
သူတော်စင်ကြီးက သူ့ဘဝအတိတ်ကံနှင့်ပတ်သက်၍ တစ်စွန်းတစ်စဟောကြားလာခဲ့သည်။
“”လူလေးအနေနဲ့ အခုဘဝမမဟုတ်ဘူး
အရင့်အရင် ဘဝတွေတည်းက အိမ်ရာထူထောင်ဖို့ကံပါမလာခဲ့ဘူး
ခုလိုဆိုးဝါးတဲ့ကံကြမ္မာကိုခံစားလာရတာ
ဘဝတစ်ရာရှိတော့မယ်””
ငွေဆောင်
“”တပည့်တော်ရဲ့အတိတ်ဘဝကိုသူတော်စင်ကြီးအနေနဲ့
ပြောခွင့်ရှိမယ်ဆိုရင်သိချင်ပါတယ်ဘုရား”””
“”ပြောဖို့မလိုပါဘူးလူလေး
လူလေးရဲ့အတိတ်ဘဝကိုလူလေးကိုယ်တိုင်မြင်လာလိမ့်မယ်
လူလေးဘာမှလိုက်လုပ်စရာမလိုဘူး သူ့အချိန်နဲ့သူဖြစ်လာပါလိမ့်မယ်
လူလေးရဲ့ဘဝက မဖြောင့်ဖြူးလောက်ဘူးဒါကြောင့်ကံကြမ္မာအလှည့်
အပြောင်းနဲ့လောကဓံကိုကြံ့ကြံ့ခံဖို့တရားဘာဝနာတွေအားထုတ်ပါ
ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေများများလုပ်ပါ
လူလေးဘာလုပ်လုပ်ဝေနေယျတွေကို မေတ္တာပို့အမျှဝေပါ
လူလေးလုပ်သမျှဟာလူလေးတစ်ယောက်တည်းတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာမှတ်သားထားပါ”””
သူတော်စင်ကြီးမှာ မှာကြားပြီးသည်နှင့် ညအိပ်ရန်ပင့်ဖိတ်သော်လည်း
ညနက်သန်းခေါင်ကြီးမှာပင် ပျောက်ကွယ်သွစသည်မှာ
ခုဆိုရင်ငါးနှစ်တင်းတင်းပြည့်ပြီ။ခုဆိုရင်သူပြုခဲ့သော
ကုသိုလ်ကောင်းမှုတို့မှာဤသုံးဖန်လှရွာမှာလက်ညီုးထိုးမလွှဲအောင်ရှိပြီ
ဦးငွေဆောင်မှာလွန်ခဲ့သောအတိတ်ဆီအာရုံလွင့်မျောနေစဉ်
“””သူကြီးသူကြီး
လာပါဦးဗျို့ ဘာကြီးလဲမသိဘူး”””
မြေကျင်းတူးနေရာမှကြွက်နီတို့၏အော်သံကြောင့်အတွေးစပြတ်တောက်သွားရသည်၏
ဦးငွေဆောင်မှာရွာသားများဝိုင်းအုံနေသော
မြေကျင်းဆီသွားရောက်ငုံ့ကြည့်ရာ
“”ဟင်!!!!!!!!””””
သေတ္တာလိုလိုထောင့်စွန်းတစ်ခုကိုတွေ့ရသည်။
“”သူ့တပည့်ကြွက်နီက
“””ဘယ်လိုလဲ သူကြီး ဆက်တူးရမလား”””
“”ဘုရားပရဝုဏ်ထဲပါနေတာပဲ့ ဆက်တူးမှရမှာပေါ့”””
ရွာသားတစ်ချို့က
‘”””ဘုရားတည်တာကြောင့် အစောင့်အရှောက်တွေက
ရွှေသေတ္တာကြီး ပေးတယ်ထင်တယ်”””
သူကြီးဦးငွေဆောင်က
“”ကဲဟေ့ဆက်တူးကြတာပေါ့”””
ဒီတစ်ခါတော့သူကြီးပါခါးတောင်းကျိုက်လိုက်ပြီး
မြေတူးရန်ပေါက်ချွန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
ရွာသူရွာသားများမှာ ဝိုင်းအုံကြည့်နေရင်း
စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည်။
တူးရင်းတူးရင်းနဲ့ပုံပေါ်လာသော ထိုပစ္စည်းမှာ
သေတ္တာပုံစံမဟုတ်ပဲ ကျောက်တ လားကြီးပုံစံဖြစ်လာရာ
မောတာကြောင့်ရောစိတ်လှုပ်ရှားတာကြောင့်ပါ အသီးသီးချွေးပြန်လာကြသည်။
တစ်ချို့သွေးကြောင်သောကာလသားတွေက ကျင်းနှုတ်ခမ်းပေါ်ရောက်သွားကြပြီ။
တကယ်တမ်းရုပ်လုံးပေါ်လာသောပစ္စည်းမှာသေတ္တာတစ်ခုမဟုတ်ပဲ
ကျောက်တံလားကြီးဖြစ်နေတာမို့
“””ဘာကြီးလဲမသိဘူးဖွင့်ကြည့်မှသိမယ်””””
ရွာသားတစ်ချို့က
‘””ဟုတ်တယ်ဗျ””
ကျောက်တလားကတော့တော်တော်ကြီးသည်။
အဖုံးကိုအမြင့်တစ်ထွာလောက်ရှိသည်။
သာဒင်ဆိုသောရွာသားက
“””ဘယ် လိုလာတွေကဒီနေရာစ ည်းကမ်းမရှိလာမြုပ်ပါလိမ့်
ဒီနေရာသင်္ချိုင်းလို့လည်းမကြားဖူးပါဘူး”””
သူကြီးက
“”သာဒင်ပါးစပ်မသရမ်းရဘူးကွဒီနေရာကရှေးကတည်းကရှိခဲ့တာ
ဘယ်နေရာဘာရှိလဲဆိုတာ သိနိူင်မလားကွ”””
သူကြီးငေါက်လိုက်တော့သာဒင်မှာငြိမ်ကျသွားသော်လည်း
သူ့စကားကိုထောက်ခံသမားမရှိတာမို့မကျေနပ်လှပေ။
နာယကကြီးဦးတင်အောင်က
“””ကဲအဖုံးဖွင့်ကြည့်ရအောင် လေးတော့အတော်လေးမယ်
ဂရုတစိုက်ဖွင့်ကြ”””
ဘုရားပန္နက်ရိုက်ရာမှကျောက်တလားကြီး
ထွက်လာသည်ဆိုသောသတင်းက တစ်ရွာလုံးတစ်ခဏချင်းပျံ့နှံ့သွားတာမို့
လာရောက်ကြည့်ရှုသူများဝိုင်းအုံသွားလေတော့သည်။
သာဒင်ကြွက်နီတို့အပါအဝင် ကာလသားဆယ်ယောက်မှာကျင်းထဲတွင်နေရာယူလိုက်လေသည်။
သူကြီးက
“” ကဲတစ်နှစ်သုံးဆို တစ်ပြိုင်တည်းမမယ်နော်””””
နာယကကြီးက
“”လူဆယ်ယောက်နဲ့မရလောက်ဘူး ကဲခွေးပုတို့အဖွဲ့ဆင်း
ရပ်မနေနဲ့””””
နာယကကြီးပြောမှတလားဆိုသည်နှင့်ကျင်းပေါ်ရောက်သွားသော
ခွေးပုတို့အဖွဲ့မှာ မနေသာတော့ပဲပြန်ဆင်းလိုက်ရတော့သည်။
သူကြီးက
“”ကဲ မကြမယ် တစ် နှစ် သုံး”””
တလားအဖုံးအားစမသည်နှင့် ကြည်လင်နေသောကောင်းကင်မှာ
ချက်ချင်းမှိုင်းညှို့လာပြီး လျှပ်စီးများလက်လာလေသည်။
တလားအဖုံးမှာလူဆယ့်ငါးယောက်အားကြောင့်တကျွီကျွီအသံဖြင့်ရွေ့လာလေသည်။
ပထမဆုံးခြေထောက်မှအရိုးစုကိုစမြင်ရလေသည်။
သာဒင်မှာတလားအောက်ခြေဘက်တွင်နေရာယူထားလေသည်။
ထိုစဉ်အောက်ခြေဖက်သာကြံသေးသောတလားအဖုံးမှာသာဒင်ဖက်စောင်းကျလာကာ
“”””ဝုနှး!!!!!!!!!အားးးးးးးး””””
သာဒင်နံဘေးကရွာသားနှစ်ယောက်မှာလွတ်သွားသော်လည်း
သာဒင်ခြေထောက်တစ်ဖက်မှာတလားဖုံးအောက်ပ်နေလေတော့သည်။
“””အားးးးးကယကှကါဦး”””
ကျင်းထဲမှလူများမှာတလားထဲအရင်မကြည့်အား
တလားဖုံးအောက်မှ သာဒင်ကိုခက်ခက်ခဲခြဲ့ပန်လည်ဆွဲထုတ်ဖို့အရင်ကြိုးစားရတော့သည်။
သာဒင်ကိုဆဲံထုတ်နိုင်လိုက်သော်လည်း
ခြေထောက်တစ်ချောင်းမှာသွင်သွင်ကျိုးသွားလေတော့သည်။
သာဒင်အားမြို့ဆေးရုံပို့ရန်နွားလှည်းစီင်္စဉ်ပြီးသည်နှင့်
တလားထဲမှရုပ်အလောင်းကိုကြည့်လိုက်ရာ
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းခန့်မှန်းရသည်။
အဝတ်အစားများ အရင်ရှေးခေတ်က မင်းသမီးများဝတ်စားသလိုဝတ်စားထားလေသည်။
ထူးဆန်းသည်မှာ တစ်ခြားနေရာအားလုံးအရိုးစုဖြစ်နေသော်လည်း
မျက်စိနှစ်လုံးမှာ သက်ရှိထင်ရှားကဲ့သို့စိမ်းတောက်နေကြသည်။
“”ကြွက်နီက
“”သူကြီး အလောင်းကောင်ကြီးကြည့်ရတာတစ်မျိုးပဲ့ မျက်လုံးကစိမ်းတောက်နေပြီး အငြိုးတကြီးကြည့်နေသလိုပဲ့ဗျ””””
သူကြဦးငွေဆောင်မှာ့ကြွက်နီေ့ပြာသောအလောင်းကောင်၏မျက်လုံးကိုကြည့်လိုက်ရာ ရင်ဘတ်ထဲတွင်စူးရှသောဝေဒနာတစ်ခုခံစားလိုက်ရသည်။
ထိုစဉ်
“”””ဝုန်းးးးဝေါးးးးးဝေါးးးးးး””””
လေပြင်းများတိုက်ကာ လေရောမိုးပါထန်လာလေတော့သည်။
လျှပ်စီးလက်ပြီး
မိုးခြိမ်းသံများမှာလည်းကြောက်ခမန်းလိလိပင်။
လျှပ်စီးလက်လိုက်တိုင်း
အလောင်းကောင်၏ခန္ဓာကိုယ်မှရွေငွေကျောက်သံပတ္တမြားတို့သည်
ဝင်းကနဲလက်ကနဲ
ရွာသားတွေပြန်ကုန်ကြတော့ ကျင်းထဲမှတလားဖုံးမသမားများသာ
ကျန်ခဲ့သည်။
ကြွက်နီက
“”သူကြီးပြန်မှရတော့မယ်ဗျ မိုးတွေအရမ်းခြိမ်းနေပြီ””
မိုးသံလေသံနှင့်မို့အော်ေ့ပြာရတာ လည်ချောင်းပင်နာလာသည်။
ခွေးပုတို့ငါးယောက်စုမှာအလောင်းကောင်ကိုယ်ပေါ်မှကျောက်သံပတ္တမြားကိုကြည့်ရင်း မျက်စိများမှာလောဘရောင်တောက်နေကြလေသည်။
သူကြီး
“”မိုးခြိမ်းလည်းးဒီအဖုံးကိုပြန်ဖုံးမှဖြစ်မယ်ကွ”””
သူကြီးကခေါင်းမာစွာပြော၍တလားအဖုံးကိုပြန်မစေသည်။
“”ဂျိမ်းးးး””
မိုကြိုးပစ်ချလိုက်ရာမဝေးသောအကွာအဝေးမို့ထုံကျင်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူကြီးဦးငွေဆောင်မှာ သူခေါင်းမာနေရင် းလုံးအတွက်အန္တရာယ်ရှိတာမို့
“”ကဲ အားလုံပြန်ကြမယ် ညနေ
မိုးစဲမှပြန်လာကြမယ်””
သူကြီးေ့ပြာစကားကြောင့်ကြွက်နီမှာ ကျင်းပေါ်ပထမဆုံးဖက်တက်လိုက်လေသည်။
မိုးကပို၍ပင်သည်းထန်စွာရွာချလာလေသည်။
သူကြီးမှာအိမ်ရောက်သည့်တိုင်ကျောက်တလားနှင့်
အလောင်းကောင်ဆီပဲ့စိတ်ရောက်နေလေသည်။
သာဒင်တလားဖုံးဖိတာအလောင်းကောင်ရဲ့ပယောဂကြောင့်လား။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဖြစ်သွားတာလား
ကြွက်နီပြောတာတော့အလောင်းကောင်ရဲ့မျက်လုံးက အငြိုးနဲ့ကြည့်နေသလိုပဲ့တဲ့
သူကြည့်တာတော့ သနားစရာလို့မြင်သည်။
ညနေလောက်ရောက်တော့မိုးက စဲစပြုလာသည်။
ညနေရောက်တော့ ထိုနေရာတွင်လူများပြန်လည်စုဝေးလာကြသည်။
တလားအဖုံးအားဘယ်လိုပင်ပြန်ဖုံးသော်လည်းမရတာမို့
ညအိပ်စောင့်ရန်ကာလသားလူငယ်များထဲမှ
ရွေးချယ်လိုက်သည်။ ခွေးပုတို့အဖဲံ့မှာအတက်ကြွ ဆုံး
ကျန်လူများကတော့သိပ်စော့ချင်ပုံမရတာမို့
ခွေးပုတို့အဖွဲ့မှ ငါးယောက်နှင့်
သတ္တိကောင်းသော လူငယ်သုံးယောင်ခေါ်လိုက်သည်။
မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးကျင်းပပြီး
ထိုအလောင်းကောင်အားဘယ်လိုလုပ်သင့်တယ်ဆိုတာတိုင်ပင်ရမည်။
(၂)
~~~~~~~~~~~~
ဦးငွေဆောင်မှာအစောင့်ကျသော ကင်းသမားများလှည့်လည်ကြည့်ရှုစစ်ဆေးလိုက်သည်။
ဒီကောင်တွေကင်းစောင့်ဖို့ခေါ်ထားတာ အိပ်ဖို့ခေါ်
ထားတာကျနေတာပဲ့
အားလုံးကုလားသေကုလားမောအိပ်နေ့ကြသည်။
နိုးနိုးကြားကြားဆိုလို့သူတစ်ယောက်ထဲ။
ကောင်းကင်မှာတော့ ကြယ်တစ်မှုန်နှစ်မှုန်လင်းနေလေသည်။
သူစဉ်းစားရင်းတလားနားကပ်လာလိုက်သည်။
သူ့မျက်စိထဲတွင်အရိုးစုအစားလှပချောမောသောမိန်းမပျိုတစ်ယောက်အသွင်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။
မိန်းမပျိုမှာလဲလျောင်းနေရာမှ
သူ့ဘက်မျက်မှာမူပြီးတစ်ဖြည်းဖြည်း လှည့်
လာလေသည်။
“””မောင်ကြီးးး”””
ရုတ်တရက်ခေါ်လိုက်တာမို့သူနံဘေးနဘီလိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
သူ့ကိုခေါ်တာလား
“””မောင်ကြီးးမယ်တင်ကိုမမှတ်မိဘူးလားဟင်
မယ်တင်လေ”””
ံပြောပြောဆိုဆို လက်ကမ်းပေးလာတာမို့အယောင်ယောင်အမှားမှား
လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
သူမလက်ကိူဆွဲလိုက်သည်နှင့်
အသက်ငါးဆယ်အရွယ်ဦးငွေဆောင်အရွယ်မှ
ခုပုံစံနှင့်ဆက်စပ်မှုမရှိသော ငယ်ရွယ်နုပျိုသောရှေးခေတ်အဝတ်အစားများနှင့်
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ုမြင်လိုက်ရသည်။
တစ်ယောက်ထဲတော့မဟုတ် အလွန်တရာ
နန်းဆန်ချောမောသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့်
“”မောင်ကြီး မယ်တင်တို့ ရှေ့ရေး ဘယ်လိုတွေးထားတာလဲဟင်”””
“”ရင်မောရပါလား နှမရယ် ရွာနှစ်ရွာ အာဃာတ အငြိုးတွေကြားမှာ မောင်ကြီးတို့အချစ်က မြေစာပင်ဖြစ်ရမှာလားကွယ်””””
မယ်တင်ကပင့်သင့်လေးရှိုက့်ပြီး
ငွေဆောင်ရဲ့ပုခုံးထက်မှီလာလေသည်။
သုံးဖန်လှရွာဆိုတာတကယ်တော့တစ်ရွာတည်းပါ
ရွာတောင်ဖက်မြောက်ဖက်စိတ်ဝမ်းကွဲရာမှ
သူကြီးနှစ်ယောက်ဖြစ်သွားရသည်။
သူကြီးနှစ်ယောက်မှာလည်ငယ်ငယ်က
ကျောင်းတော်ကရန်စကြောင့်
ကြီးလာသော်လည်းမတည့်သည့်အပြင်အာဃာတတွေ ပိုများလာခဲ့သည်။
ရွာမြောက်ဖက်ခြမ်းကလူတွေကရွာတောင်ပိုင်းမသွားရရွာတောင်ဖက်ခြမ်းကလူတွေကရွာမြောက်ပိုင်းမသွားရ စသည်ဖြင့်တင်းမာလာခဲ့သည်။
တစ်နေ့မယ်တင်နှင့်ငွေံဆောင်တို့နှစ်ဦီးချစ်ကြိုက်တာ
နစ်ဖက်မိဘသိသွားရာယမ်းပုံမီးကျတော့သည်။
အငြိုးကြီးပြီးစိတ်ကြီးသောမိဘများမှာ ငွေဆောင်အား ပိတ်လှောင်ထားသလို
မယ်တင်မှာလည်း အိမ်ထဲအိမ်ပြင်မထွံက်ရအမိန့်ချခံလိုက်ရတော့သည်။
ဒါကိုမကြည့်ရက်သောအိမ်တော်ထိန်းက
ငွေဆောင်အား တိတ်တဆိတ်လွှံတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
~~~~~~~~~~
ညသည်တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။
ကောင်းကင်မှာလည်းကြယ်ရောင်တောင်မရှိ။ထိုစဉ်
လူတစ်ယောက်သည်အမှောင်ကိုအားပြုကာ
မယ်တင်တ်ာ့အိမ်နားချည်းကပ်လာလေသည်၏
အိမ်ကခြေတံရှည်အိမ်မို့မယ်တင်အခန်းရှေ့ရောက်တော့ပြတင်းပေါက်ကိုကျောက်စရစ်ခဲနှင့်လှမ်းပစ်လိုက်ရာပြတင်းတံခါးပွင့်လာလေသည်။
မဲမဲအရိပ်က မယ်တင်ပဲ့ထင်သည်။
မယ်တင်က
စောင်ပိုင်းအားပြတင်းတံခါးမှချကာ
တွယ်ဆင်းလာလေသည်။
ငေွံံဆောင်က လျှောဆင်းလာသောမယ်တင်ကိုလှမ်းပွေ့လိုက်သည်။
“””မောင်ကြီးမယ်တင်တို့ဘယ်သွားကြမလဲဟင်”””
“””မယ်တင့်ကိုရန်ငြိုးအာဃာတွေနဲ့ဝေးတဲ့ဒီနေရာနဲ့အဝေးဆုံးကိုခေါ်သွားမယ်”””
“””ခုမယ်တင်ဘဝကိုမောင်ကြီးပိုင်သွာ့းပြီ
မောင်ကြီးခေါ်ရာမယ်တင်လိုက်ပါ့မယ်”””
ထိုစဉ်
အိမ်တစ်ဆောင်လုံးမီးတုတ်များလင်းထိန်သွားလေသည်။
“”ရပ်လိုက်စမ်း!!!!”””
မယ်တင်က
“””မောင်ကြီးဘယ်လိုလုပ်မလဲ အဘကိုမယ်တင်ကြောက်တယ်”””
ငွေဆောင်မှာမယ် တင့်လက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
ပြေးရအောင်မယ်တင်
သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦး ကရှေ့ကပြေး သူကြီးနှင့်အဖွဲ့ကနောက်ကလောက်နှင့်
ညမှောင်မှောင်မှာ သွေးပျက်ဖွံယ်ကောင်းနေရသည်။
မယ်တင့်အဘတောင်ပိုင်းရွာသူကြီး
ဦီးရွှေဘမှာ မြှားတံအားခြောက်လှန့်ရုံပစ်လိုက်ရာ
ငွေဆောင်၏နှလုံးသားတည့်တည့်ကိုစိုက်ဝင်သွားလေတော့တော့သည်။
“”မောင်ကြီး!!!””””
မယ်တင့်အော်သံက အမှောင်ထုကိုဖောက်ထွက်သွားလေသည်။
မြောက်ဖက်ရွာငွေဆောင် အဘဉီးပန်းဆောင်မှာလည်း
ငွေဆောင်ပျောက်သွားသည်နှင့်လိုက်ရှာလာရာ ရွာနှစ်ရွာအကြားစေတီတည်ရာကုန်းကမူတွင်
သား၏အဖြစ်ဆိုးကိုတွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။
မယ်တင်မှာငိုကြွေးနေရာမှချက်ချင်းရပ်သွားကာ
ငွေဆောင်၏နောက်ကျောမှစိုက်နေသော
မြားကိုဆွဲနုတ်ကာ သူမလည်ပင်းအား
ထိုးစိုက်လိုက်လေတော့သည်။
မယ်တင်မှာမသေခင်တွင်
“””ငါ့သည်ငါ့ချစ်သူကိုအသက်ပေးခဲ့သည်။
ငါ့ချစ့်သူကလွဲရင်ငါ့အလောင်းအားဒီနေရာကရွေ့သူများသည် အသေဆိုးနှင့်သေကြရမည်”””
မယ်တင်မှာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကြိမ်စာတိုက်ပြီး
ငွေဆောင်ဘေးမှာတင်မျက်စိကြီးပြူးထွက်ကာ
အသက်ပျောက်သွားလေသည်။
ထိုအခါမှနှစ်ဖက်လူကြီးများသတိဝင်လာကာ
“”အားးးးသမီးရယ်အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ အဘအပြစ်ပါ”””
ငွေဆောင်အလောင်းအားရွာမြောက်ပိုင်းအားယူသွားကာ မီးသဂြိုလ်လိုက်လေသည်။
မယ်တင်၏အလောင်းမှာကားရွာထဲရွေ့ရာ မိုးကြိုးတွေပစ် လျှက်စီးတွေလက်ကာ ရွာသားအချို့မိုးကြိုးထိရာပါသွားကြလေသည်။
ဦးရွှေဘမှာ သမီးအလောင်းအားရွေ့မရသည့်အဆုံးနှောင်းလူများအလွယ်တကူမရွှေ့နိုင်ရန်ကျောက်တံလားတစ်ခုစီစဉ်ကာ
ထိုနေရာတွင်ပင်မြှုပ်နှံလိုက်လေသည်။
ဦးရွှေဘမှာလည်းထိုစိတ်နှင့်ပင်ကွယ်လွန်သွားလေသည်။
ဒီကြားထဲနှစ်ပေါင်းများစွာ ထိုအလောင်းအားတူးဖော်သူမှန်သမျှ
အကြောင်းအမျိူးမျိုးကြောင့်
အသေဆိုးနှင့်သေကြရလေသည်။
~~~~~~~
{၃}
ဇာတ်သိမ်း
“”သူကြီး သူကြီး””
ဦးငွေဆောင်မှာလှုပ်နိုးခံလိုက်ရတာကြောင့်နိးလာလေသည်။
“”မယ်တင်””
သူ့နှူတ်မှအသံကြောင့်
“”ဘယ်ကမယ်တင်လဲသူကြီးရဲ့
အားလူံးဒုက္ခရောက်ကုန်ြင်္ပီ”””
သူကြီးကနားမလည်နိုင်စွာကြည့်၍
“”ဘယ်လိုတွေဖြစ်တာလဲ”””
“””ခွေးပု ခွေးပုတို့အဖွဲ့””
သူကြီး ကြွက်နီစကားမဆုံခင် အပြေးအလွှားထကြည့်လိုက်ရာရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်အသက်ပျောက်နေသော
ခွေးပုလူလေးယောက်တွေ့ရလေသည်။
“”ဟင်!!!!!!””
“”ခွေးပုရော ခွေးပုကိုရှာကြ”””
ခွေးပုကိုရှာတွေ့လိုက်သော်လည်း
ခွေးပုမှာ ကယောင်ခြောက်ခြားတွေပြောကာစိတ်မူမမှန်တော့။
သူတို့အဖွဲ့ညနေတည်းက အလောင်းကောင်ခန္ဒကိုယ်က
ရွှေငွေကျောက်သံပတ္တမြားတွေကိုလောဘတက်နေကြတာ အားလုံးအိပ်ချိန်တွင်လောဘဇောကပ်ကာ
အကြံစည်ကိုအကောင်အထည်ဖေါ်ကြရာ
ခုတော့မဖြစ်သင့်တာဖြစ်ရပြီ။
အလောင်းများအားရွာပြင်သင်္ချိုင်းသို့ဆောင်ယူသဂြိုလ်လိုက်လေသည်။
ခွေးပုမှာ
“”အား!!!!!သရဲမ မလာနဲ့ အီးးးးဟီးးးး”””
အမျိုးစုံအော်ကာအရူးတစ်ယောက်လိုခုန်ပေါက်ပြေးလွှားနေလေတော့သည်။
ရွာရှိလူကြီးများက
“”ဒီအလောင်းကောင်ကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
လူတွေအန္တရာယ်ရှိလာပြီ ခုဆိုအမြဲငြိမ်းချမ်းခဲ့တဲ့ကျုပ်တို့ရွာလေး သေပျောက် အပျက်အစီးတွေရှိလာပြီ။”””
သူကြီးက
“”ဒီအလောင်းကောင်ကိုနေရာရွေ့မယ် စေတီဖြစ်အောင်တည်ရမယ်
အလောင်းကောင်ပစ္စည်းတွေကို ဌာပနာထည့်မယ်အမျှဝေမယ်””
နာယကကြီးက
“”ခက်တာကဒီအလောင်းနဲ့ပတ်သက်လို့ဘယ်သူမှ
မလုပ်ရဲတော့ဘူ”””
“”ကျုပ်ဦးဆောင်လုပ်ပါ့မယ် ကျင်းပေါ်က ကူညီပေးရင်
ရပါပြီ”””
~~~~~~~~~~
အလောင်းရွှေ့မည့်နေ့
ကျောက်တလားကြီးအား ကြိုးတွေနဲ့တုတ်နှောင်ကာ အပေါ်ဆွဲတင်ရန်စီစဉ်ထားသည်။
သူကြီးတစ်ယောက်သာကျင်းထဲမှာ
သူကြီးသည်အလောင်းကောင်နားကပ်သွားရင်း
“”မယ်တင် မောင်ကြီးသာသနာပြုတာကူညီပါ
ကျိန်စာလည်းပြေချိန်တန်ပါပြီ
ဒီနှစ်တစ်ရာလုံးမယ်တင့်ကိုစောင့်စေမိတဲ့အတွက်မောင်ကြီးကိုခွင့်လွတ်ပါ
ကိစ္စတွေအားလုံးပြီးရင်မောင်ကြီးနဲ့မယ်တင်
ငြိမ်းချမ်းတဲ့နေရာလေးမှာ တူတူရှိကြမယ်”””
အလောင်းကောင်၏မျက်လုံးဆီမှကျလာသောမျက်ရည်စက်ကိုသူကြီး
ငွေဆောင်မှလွှဲရင် ဘယ်သူမှမမြင်လိုက်
သူကြီး အလောင်းကောင်၏မျက်လုံးကိုမှိတ်လိုက်ကာ
လည်ပင်းမှမြှားတံကိုဆွဲနတ်လိုက်သည်။
“”ကဲ အားလုံးကျောက်တလားကိုတင်မယ် ဝိုင်းဆွဲကြ””
သူကြီးအော်သံကြောင့် ရွာသားများဝိုင်းဆွဲကြရာ
အလောင်းကောင်နှင့်ကျောက်တလားမှာ ကျင်းပေါ်အလွယ်တကူရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
အလောင်းအားရွာပြင်သချိၤုင်းတွင် သဂြိုလ်ပြီးနောက်အလောင်းဘေးတွင် အုတ်ဂူအလွတ်တစ်လုံးအား ထပ်မံစီစဉ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်ဘုရားပန္နက်ချပြီး အလောင်းကောင်မှရွေငွေလက်ဝတ်ရတနာများ
ဌာပနာကာနေ့မအားမနား
စေတီတည်လိုက်တာ တစ်လအတွင်းမှာပင် စေတီတော်ကိုဖူးမျှော်လိုက်ရသည်။
စေတီတော် ထီးတင်အပြီးညမှာပင်
သူကြီးဦးငွေဆောင်မှာ
ဘာရောဂါအနာတရမျှမရှိဘဲ
အိပ်ရာထဲတွင်ကွယ်လွန်သွားလေသည်။
ကြွက်နီမှာ သူကြီးအကြောင်းစုံရှင်းပြပြီး၍ သူကြီးအား
မယ်တင်ဘေးအုပ်ဂူအလွတ်မှာ သဂြိုလ်လိုက်လေသည်။
တစ်ရွာလုံး ဝမ်းနည်းယူကြူံးမရရှိသော်လည်း ကြွက်နီမှာ သူကြီးအတွက်ဝမ်းသာပါသည်။
ခုဆိုသူကြီးတိူ့ချစ်သူနှစ်ယောက်ငြိမ်းချမ်းရာ
ရောက်နေလောက်ပြီ။
ကြွက်နီမှာ အဘိုးကြွက်နီဖြစ်လာသည့်တိုင်
ဒီသစ္စာတရားကြီးမားသောလွမ်းမောဖွယ်ရာ
ဇာတ်လမ်းလေးကို
တစ်ထောင့်တစ်ညပုံပြင်အဖြစ်ပြောမိနေဦးမှာပါ။ ။
The end
ပြီးပါပြီ
အမှားပါခဲ့ရင် နားလည်ပေးပါခင်ဗျာ။
“ႏွစ္တစ္ရာက်ိန္စာ”(စ/ဆုံး)
———————————
ဒီေန႔သုံးဖန္လွ႐ြာ တြင္ ဘုရားတည္ရန္ပႏၷက္ခ်မည္။
ကာလသားမ်ားမွာေျမတူးေျမသယ္သကဲ့သို႔ ေက်း႐ြာသူပ်ိဳျဖဴကာလသမီးမ်ားကလည္းတစ္တပ္တစ္အား
တစ္ဖက္တစ္လွမ္းမွကူညီအားျဖည့္ၾကသည္။
ထိုအထဲတြင္ သူႀကီးဦးေငြေဆာင္ ကအတက္ႂကြဆုံး။
ဒီ႐ြာႀကီးက ေရွးအရင္တည္းကရွိခဲ့ေသာ႐ြာႀကီးဟုလူတိုင္းကေျပာၾကသည္။
႐ြာနဲ႔ပတ္သက္၍လည္းတစ္ေထာက္တစ္ညပုံျပင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိသည္။
ဦးေငြေဆာင္မွာ အသက္ငါးဆယ္နားနီးေသာ္လည္း
အသားျဖဴျဖဴအရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ခန႔္တုန္းသန႔္တုန္းလူပ်ိဳႀကီးဆိုလည္းမမွားေပ။
မစြံလို႔လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနတာေတာ့မဟုတ္ေပ။
စြံေတာ့စြံသည္။တစ္ဦးတည္းေသာသားမို႔ သူကိုတိုင္ကစိတ္မပါသည့္တိုင္ မိဘစကားနားေထာင္ကာ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားဖူးသည္။
ဒါေပမယ့္ သူႏွင့္ပတ္သက္သမွ်ေသာ သူတို႔သမီးေလာင္းမ်ားမွာ
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ေသဆုံးသူေတြႏွင့္
တစ္ခ်ိဳ႕ဆို႐ူးသြားၾကသည္။
ေနာက္ေတာ့သူကလူၾကမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ
ဘယ္သမီးရွင္မွ မစပ္ဟပ္ရဲေတာ့ေပ။
ဦးေငြေဆာင္ဧ။္မိဘျဖစ္သူ
ဦးေငြရွင္ႏွင့္ ေဒၚခင္ေဆာင္းတို႔မွာ ပစၥည္းဉစၥာလည္းကုံလုံ
သားေခ်ာသားလွတစ္ေယာက္ေမြးထားပါေသာ္လည္း
သားျဖစ္သူ၏အတိတ္ကံေၾကာင့္
ေရွ႕ေရးမလွမွာကိုရတက္မေအးရွာပဲ
သားစိတ္ႏွင့္ပင္ေရွ႕ဆက္ေနာက္ဆက္ကြယ္လြန္သြားၾကသည္။
ခုေတာ့ဦးေငြေဆာင္မွာသူ၏တပည့္ေလးမ်ားႏွင့္ေနထိုင္ေလသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ သုံးလခန႔္က ဦးေငြေဆာင္၏ေနအိမ္သို႔
သူေတာ္စင္တစ္ပါးေရာက္လာခဲ့သည္။
သူေတာ္စင္ၾကႇီးမွာ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြႏွင့္ အသက္႐ြယ္ႀကီးရင့္လွေသာပုံစံရွိေသာ္လည္း
စူးရွေတာက္ပေသာမ်က္ဝန္းႏွင့္
ဖ်တ္လတ္ေသာအမူရာက
သူေတာ္စင္ႀကီး၏သီလႏွင့္သမာဓိကိုေဖာ္ျပေနေလသည္။
သူေတာ္စင္ႀကီးက သူ႔ဘဝအတိတ္ကံႏွင့္ပတ္သက္၍ တစ္စြန္းတစ္စေဟာၾကားလာခဲ့သည္။
“”လူေလးအေနနဲ႔ အခုဘဝမမဟုတ္ဘူး
အရင့္အရင္ ဘဝေတြတည္းက အိမ္ရာထူေထာင္ဖို႔ကံပါမလာခဲ့ဘူး
ခုလိုဆိုးဝါးတဲ့ကံၾကမၼာကိုခံစားလာရတာ
ဘဝတစ္ရာရွိေတာ့မယ္””
ေငြေဆာင္
“”တပည့္ေတာ္ရဲ႕အတိတ္ဘဝကိုသူေတာ္စင္ႀကီးအေနနဲ႔
ေျပာခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား”””
“”ေျပာဖို႔မလိုပါဘူးလူေလး
လူေလးရဲ႕အတိတ္ဘဝကိုလူေလးကိုယ္တိုင္ျမင္လာလိမ့္မယ္
လူေလးဘာမွလိုက္လုပ္စရာမလိုဘူး သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္
လူေလးရဲ႕ဘဝက မေျဖာင့္ျဖဴးေလာက္ဘူးဒါေၾကာင့္ကံၾကမၼာအလွည့္
အေျပာင္းနဲ႔ေလာကဓံကိုႀကံ့ႀကံ့ခံဖို႔တရားဘာဝနာေတြအားထုတ္ပါ
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြမ်ားမ်ားလုပ္ပါ
လူေလးဘာလုပ္လုပ္ေဝေနယ်ေတြကို ေမတၱာပို႔အမွ်ေဝပါ
လူေလးလုပ္သမွ်ဟာလူေလးတစ္ေယာက္တည္းတြက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာမွတ္သားထားပါ”””
သူေတာ္စင္ႀကီးမွာ မွာၾကားၿပီးသည္ႏွင့္ ညအိပ္ရန္ပင့္ဖိတ္ေသာ္လည္း
ညနက္သန္းေခါင္ႀကီးမွာပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြစသည္မွာ
ခုဆိုရင္ငါးႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီ။ခုဆိုရင္သူျပဳခဲ့ေသာ
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔မွာဤသုံးဖန္လွ႐ြာမွာလက္ညီဳးထိုးမလႊဲေအာင္ရွိၿပီ
ဦးေငြေဆာင္မွာလြန္ခဲ့ေသာအတိတ္ဆီအာ႐ုံလြင့္ေမ်ာေနစဥ္
“””သူႀကီးသူႀကီး
လာပါဦးဗ်ိဳ႕ ဘာႀကီးလဲမသိဘူး”””
ေျမက်င္းတူးေနရာမွႂကြက္နီတို႔၏ေအာ္သံေၾကာင့္အေတြးစျပတ္ေတာက္သြားရသည္၏
ဦးေငြေဆာင္မွာ႐ြာသားမ်ားဝိုင္းအုံေနေသာ
ေျမက်င္းဆီသြားေရာက္ငုံ႔ၾကည့္ရာ
“”ဟင္!!!!!!!!””””
ေသတၱာလိုလိုေထာင့္စြန္းတစ္ခုကိုေတြ႕ရသည္။
“”သူ႔တပည့္ႂကြက္နီက
“””ဘယ္လိုလဲ သူႀကီး ဆက္တူးရမလား”””
“”ဘုရားပရဝုဏ္ထဲပါေနတာပဲ့ ဆက္တူးမွရမွာေပါ့”””
႐ြာသားတစ္ခ်ိဳ႕က
‘”””ဘုရားတည္တာေၾကာင့္ အေစာင့္အေရွာက္ေတြက
ေ႐ႊေသတၱာႀကီး ေပးတယ္ထင္တယ္”””
သူႀကီးဦးေငြေဆာင္က
“”ကဲေဟ့ဆက္တူးၾကတာေပါ့”””
ဒီတစ္ခါေတာ့သူႀကီးပါခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္ၿပီး
ေျမတူးရန္ေပါက္ခြၽန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားမွာ ဝိုင္းအုံၾကည့္ေနရင္း
စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္။
တူးရင္းတူးရင္းနဲ႔ပုံေပၚလာေသာ ထိုပစၥည္းမွာ
ေသတၱာပုံစံမဟုတ္ပဲ ေက်ာက္တ လားႀကီးပုံစံျဖစ္လာရာ
ေမာတာေၾကာင့္ေရာစိတ္လႈပ္ရွားတာေၾကာင့္ပါ အသီးသီးေခြၽးျပန္လာၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေသြးေၾကာင္ေသာကာလသားေတြက က်င္းႏႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္သြားၾကၿပီ။
တကယ္တမ္း႐ုပ္လုံးေပၚလာေသာပစၥည္းမွာေသတၱာတစ္ခုမဟုတ္ပဲ
ေက်ာက္တံလားႀကီးျဖစ္ေနတာမို႔
“””ဘာႀကီးလဲမသိဘူးဖြင့္ၾကည့္မွသိမယ္””””
႐ြာသားတစ္ခ်ိဳ႕က
‘””ဟုတ္တယ္ဗ်””
ေက်ာက္တလားကေတာ့ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။
အဖုံးကိုအျမင့္တစ္ထြာေလာက္ရွိသည္။
သာဒင္ဆိုေသာ႐ြာသားက
“””ဘယ္ လိုလာေတြကဒီေနရာစ ည္းကမ္းမရွိလာျမဳပ္ပါလိမ့္
ဒီေနရာသခ်ႋဳင္းလို႔လည္းမၾကားဖူးပါဘူး”””
သူႀကီးက
“”သာဒင္ပါးစပ္မသရမ္းရဘူးကြဒီေနရာကေရွးကတည္းကရွိခဲ့တာ
ဘယ္ေနရာဘာရွိလဲဆိုတာ သိႏိူင္မလားကြ”””
သူႀကီးေငါက္လိုက္ေတာ့သာဒင္မွာၿငိမ္က်သြားေသာ္လည္း
သူ႔စကားကိုေထာက္ခံသမားမရွိတာမို႔မေက်နပ္လွေပ။
နာယကႀကီးဦးတင္ေအာင္က
“””ကဲအဖုံးဖြင့္ၾကည့္ရေအာင္ ေလးေတာ့အေတာ္ေလးမယ္
ဂ႐ုတစိုက္ဖြင့္ၾက”””
ဘုရားပႏၷက္႐ိုက္ရာမွေက်ာက္တလားႀကီး
ထြက္လာသည္ဆိုေသာသတင္းက တစ္႐ြာလုံးတစ္ခဏခ်င္းပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတာမို႔
လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူမ်ားဝိုင္းအုံသြားေလေတာ့သည္။
သာဒင္ႂကြက္နီတို႔အပါအဝင္ ကာလသားဆယ္ေယာက္မွာက်င္းထဲတြင္ေနရာယူလိုက္ေလသည္။
သူႀကီးက
“” ကဲတစ္ႏွစ္သုံးဆို တစ္ၿပိဳင္တည္းမမယ္ေနာ္””””
နာယကႀကီးက
“”လူဆယ္ေယာက္နဲ႔မရေလာက္ဘူး ကဲေခြးပုတို႔အဖြဲ႕ဆင္း
ရပ္မေနနဲ႔””””
နာယကႀကီးေျပာမွတလားဆိုသည္ႏွင့္က်င္းေပၚေရာက္သြားေသာ
ေခြးပုတို႔အဖြဲ႕မွာ မေနသာေတာ့ပဲျပန္ဆင္းလိုက္ရေတာ့သည္။
သူႀကီးက
“”ကဲ မၾကမယ္ တစ္ ႏွစ္ သုံး”””
တလားအဖုံးအားစမသည္ႏွင့္ ၾကည္လင္ေနေသာေကာင္းကင္မွာ
ခ်က္ခ်င္းမႈိင္းညႇိဳ႕လာၿပီး လွ်ပ္စီးမ်ားလက္လာေလသည္။
တလားအဖုံးမွာလူဆယ့္ငါးေယာက္အားေၾကာင့္တကြၽီကြၽီအသံျဖင့္ေ႐ြ႕လာေလသည္။
ပထမဆုံးေျခေထာက္မွအ႐ိုးစုကိုစျမင္ရေလသည္။
သာဒင္မွာတလားေအာက္ေျခဘက္တြင္ေနရာယူထားေလသည္။
ထိုစဥ္ေအာက္ေျခဖက္သာႀကံေသးေသာတလားအဖုံးမွာသာဒင္ဖက္ေစာင္းက်လာကာ
“”””ဝုႏွး!!!!!!!!!အားးးးးးးး””””
သာဒင္နံေဘးက႐ြာသားႏွစ္ေယာက္မွာလြတ္သြားေသာ္လည္း
သာဒင္ေျခေထာက္တစ္ဖက္မွာတလားဖုံးေအာက္ပ္ေနေလေတာ့သည္။
“””အားးးးးကယကွကါဦး”””
က်င္းထဲမွလူမ်ားမွာတလားထဲအရင္မၾကည့္အား
တလားဖုံးေအာက္မွ သာဒင္ကိုခက္ခက္ခဲၿခဲ့ပန္လည္ဆြဲထုတ္ဖို႔အရင္ႀကိဳးစားရေတာ့သည္။
သာဒင္ကိုဆဲံထုတ္ႏိုင္လိုက္ေသာ္လည္း
ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းမွာသြင္သြင္က်ိဳးသြားေလေတာ့သည္။
သာဒင္အားၿမိဳ႕ေဆး႐ုံပို႔ရန္ႏြားလွည္းစီစၤဥ္ၿပီးသည္ႏွင့္
တလားထဲမွ႐ုပ္အေလာင္းကိုၾကည့္လိုက္ရာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းခန႔္မွန္းရသည္။
အဝတ္အစားမ်ား အရင္ေရွးေခတ္က မင္းသမီးမ်ားဝတ္စားသလိုဝတ္စားထားေလသည္။
ထူးဆန္းသည္မွာ တစ္ျခားေနရာအားလုံးအ႐ိုးစုျဖစ္ေနေသာ္လည္း
မ်က္စိႏွစ္လုံးမွာ သက္ရွိထင္ရွားကဲ့သို႔စိမ္းေတာက္ေနၾကသည္။
“”ႂကြက္နီက
“”သူႀကီး အေလာင္းေကာင္ႀကီးၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးပဲ့ မ်က္လုံးကစိမ္းေတာက္ေနၿပီး အၿငိဳးတႀကီးၾကည့္ေနသလိုပဲ့ဗ်””””
သူၾကဦးေငြေဆာင္မွာ့ႂကြက္နီေ့ျပာေသာအေလာင္းေကာင္၏မ်က္လုံးကိုၾကည့္လိုက္ရာ ရင္ဘတ္ထဲတြင္စူးရွေသာေဝဒနာတစ္ခုခံစားလိုက္ရသည္။
ထိုစဥ္
“”””ဝုန္းးးးေဝါးးးးးေဝါးးးးးး””””
ေလျပင္းမ်ားတိုက္ကာ ေလေရာမိုးပါထန္လာေလေတာ့သည္။
လွ်ပ္စီးလက္ၿပီး
မိုးၿခိမ္းသံမ်ားမွာလည္းေၾကာက္ခမန္းလိလိပင္။
လွ်ပ္စီးလက္လိုက္တိုင္း
အေလာင္းေကာင္၏ခႏၶာကိုယ္မွေ႐ြေငြေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔သည္
ဝင္းကနဲလက္ကနဲ
႐ြာသားေတြျပန္ကုန္ၾကေတာ့ က်င္းထဲမွတလားဖုံးမသမားမ်ားသာ
က်န္ခဲ့သည္။
ႂကြက္နီက
“”သူႀကီးျပန္မွရေတာ့မယ္ဗ် မိုးေတြအရမ္းၿခိမ္းေနၿပီ””
မိုးသံေလသံႏွင့္မို႔ေအာ္ေ့ျပာရတာ လည္ေခ်ာင္းပင္နာလာသည္။
ေခြးပုတို႔ငါးေယာက္စုမွာအေလာင္းေကာင္ကိုယ္ေပၚမွေက်ာက္သံပတၱျမားကိုၾကည့္ရင္း မ်က္စိမ်ားမွာေလာဘေရာင္ေတာက္ေနၾကေလသည္။
သူႀကီး
“”မိုးၿခိမ္းလည္းးဒီအဖုံးကိုျပန္ဖုံးမွျဖစ္မယ္ကြ”””
သူႀကီးကေခါင္းမာစြာေျပာ၍တလားအဖုံးကိုျပန္မေစသည္။
“”ဂ်ိမ္းးးး””
မိုႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္ရာမေဝးေသာအကြာအေဝးမို႔ထုံက်င္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ သူႀကီးဦးေငြေဆာင္မွာ သူေခါင္းမာေနရင္ းလုံးအတြက္အႏၲရာယ္ရွိတာမို႔
“”ကဲ အားလုံျပန္ၾကမယ္ ညေန
မိုးစဲမွျပန္လာၾကမယ္””
သူႀကီးေ့ျပာစကားေၾကာင့္ႂကြက္နီမွာ က်င္းေပၚပထမဆုံးဖက္တက္လိုက္ေလသည္။
မိုးကပို၍ပင္သည္းထန္စြာ႐ြာခ်လာေလသည္။
သူႀကီးမွာအိမ္ေရာက္သည့္တိုင္ေက်ာက္တလားႏွင့္
အေလာင္းေကာင္ဆီပဲ့စိတ္ေရာက္ေနေလသည္။
သာဒင္တလားဖုံးဖိတာအေလာင္းေကာင္ရဲ႕ပေယာဂေၾကာင့္လား။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ျဖစ္သြားတာလား
ႂကြက္နီေျပာတာေတာ့အေလာင္းေကာင္ရဲ႕မ်က္လုံးက အၿငိဳးနဲ႔ၾကည့္ေနသလိုပဲ့တဲ့
သူၾကည့္တာေတာ့ သနားစရာလို႔ျမင္သည္။
ညေနေလာက္ေရာက္ေတာ့မိုးက စဲစျပဳလာသည္။
ညေနေရာက္ေတာ့ ထိုေနရာတြင္လူမ်ားျပန္လည္စုေဝးလာၾကသည္။
တလားအဖုံးအားဘယ္လိုပင္ျပန္ဖုံးေသာ္လည္းမရတာမို႔
ညအိပ္ေစာင့္ရန္ကာလသားလူငယ္မ်ားထဲမွ
ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။ ေခြးပုတို႔အဖဲံ့မွာအတက္ႂကြ ဆုံး
က်န္လူမ်ားကေတာ့သိပ္ေစာ့ခ်င္ပုံမရတာမို႔
ေခြးပုတို႔အဖြဲ႕မွ ငါးေယာက္ႏွင့္
သတၱိေကာင္းေသာ လူငယ္သုံးေယာင္ေခၚလိုက္သည္။
မနက္ျဖန္ အစည္းအေဝးက်င္းပၿပီး
ထိုအေလာင္းေကာင္အားဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာတိုင္ပင္ရမည္။
(၂)
~~~~~~~~~~~~
ဦးေငြေဆာင္မွာအေစာင့္က်ေသာ ကင္းသမားမ်ားလွည့္လည္ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးလိုက္သည္။
ဒီေကာင္ေတြကင္းေစာင့္ဖို႔ေခၚထားတာ အိပ္ဖို႔ေခၚ
ထားတာက်ေနတာပဲ့
အားလုံးကုလားေသကုလားေမာအိပ္ေန႔ၾကသည္။
ႏိုးႏိုးၾကားၾကားဆိုလို႔သူတစ္ေယာက္ထဲ။
ေကာင္းကင္မွာေတာ့ ၾကယ္တစ္မႈန္ႏွစ္မႈန္လင္းေနေလသည္။
သူစဥ္းစားရင္းတလားနားကပ္လာလိုက္သည္။
သူ႔မ်က္စိထဲတြင္အ႐ိုးစုအစားလွပေခ်ာေမာေသာမိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္အသြင္ကိုျမင္လိုက္ရသည္။
မိန္းမပ်ိဳမွာလဲေလ်ာင္းေနရာမွ
သူ႔ဘက္မ်က္မွာမူၿပီးတစ္ျဖည္းျဖည္း လွည့္
လာေလသည္။
“””ေမာင္ႀကီးးး”””
႐ုတ္တရက္ေခၚလိုက္တာမို႔သူနံေဘးနဘီလိုက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
သူ႔ကိုေခၚတာလား
“””ေမာင္ႀကီးးမယ္တင္ကိုမမွတ္မိဘူးလားဟင္
မယ္တင္ေလ”””
ံေျပာေျပာဆိုဆို လက္ကမ္းေပးလာတာမို႔အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။
သူမလက္ကိူဆြဲလိုက္သည္ႏွင့္
အသက္ငါးဆယ္အ႐ြယ္ဦးေငြေဆာင္အ႐ြယ္မွ
ခုပုံစံႏွင့္ဆက္စပ္မႈမရွိေသာ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳေသာေရွးေခတ္အဝတ္အစားမ်ားႏွင့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပႏ္ုျမင္လိုက္ရသည္။
တစ္ေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္ အလြန္တရာ
နန္းဆန္ေခ်ာေမာေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္
“”ေမာင္ႀကီး မယ္တင္တို႔ ေရွ႕ေရး ဘယ္လိုေတြးထားတာလဲဟင္”””
“”ရင္ေမာရပါလား ႏွမရယ္ ႐ြာႏွစ္႐ြာ အာဃာတ အၿငိဳးေတြၾကားမွာ ေမာင္ႀကီးတို႔အခ်စ္က ေျမစာပင္ျဖစ္ရမွာလားကြယ္””””
မယ္တင္ကပင့္သင့္ေလးရႈိက့္ၿပီး
ေငြေဆာင္ရဲ႕ပုခုံးထက္မွီလာေလသည္။
သုံးဖန္လွ႐ြာဆိုတာတကယ္ေတာ့တစ္႐ြာတည္းပါ
႐ြာေတာင္ဖက္ေျမာက္ဖက္စိတ္ဝမ္းကြဲရာမွ
သူႀကီးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သြားရသည္။
သူႀကီးႏွစ္ေယာက္မွာလည္ငယ္ငယ္က
ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စေၾကာင့္
ႀကီးလာေသာ္လည္းမတည့္သည့္အျပင္အာဃာတေတြ ပိုမ်ားလာခဲ့သည္။
႐ြာေျမာက္ဖက္ျခမ္းကလူေတြက႐ြာေတာင္ပိုင္းမသြားရ႐ြာေတာင္ဖက္ျခမ္းကလူေတြက႐ြာေျမာက္ပိုင္းမသြားရ စသည္ျဖင့္တင္းမာလာခဲ့သည္။
တစ္ေန႔မယ္တင္ႏွင့္ေငြံေဆာင္တို႔ႏွစ္ဦီးခ်စ္ႀကိဳက္တာ
နစ္ဖက္မိဘသိသြားရာယမ္းပုံမီးက်ေတာ့သည္။
အၿငိဳးႀကီးၿပီးစိတ္ႀကီးေသာမိဘမ်ားမွာ ေငြေဆာင္အား ပိတ္ေလွာင္ထားသလို
မယ္တင္မွာလည္း အိမ္ထဲအိမ္ျပင္မထြံက္ရအမိန႔္ခ်ခံလိုက္ရေတာ့သည္။
ဒါကိုမၾကည့္ရက္ေသာအိမ္ေတာ္ထိန္းက
ေငြေဆာင္အား တိတ္တဆိတ္လႊံတ္ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~
ညသည္တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။
ေကာင္းကင္မွာလည္းၾကယ္ေရာင္ေတာင္မရွိ။ထိုစဥ္
လူတစ္ေယာက္သည္အေမွာင္ကိုအားျပဳကာ
မယ္တင္တ္ာ့အိမ္နားခ်ည္းကပ္လာေလသည္၏
အိမ္ကေျခတံရွည္အိမ္မို႔မယ္တင္အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ျပတင္းေပါက္ကိုေက်ာက္စရစ္ခဲႏွင့္လွမ္းပစ္လိုက္ရာျပတင္းတံခါးပြင့္လာေလသည္။
မဲမဲအရိပ္က မယ္တင္ပဲ့ထင္သည္။
မယ္တင္က
ေစာင္ပိုင္းအားျပတင္းတံခါးမွခ်ကာ
တြယ္ဆင္းလာေလသည္။
ေငြံံေဆာင္က ေလွ်ာဆင္းလာေသာမယ္တင္ကိုလွမ္းေပြ႕လိုက္သည္။
“””ေမာင္ႀကီးမယ္တင္တို႔ဘယ္သြားၾကမလဲဟင္”””
“””မယ္တင့္ကိုရန္ၿငိဳးအာဃာေတြနဲ႔ေဝးတဲ့ဒီေနရာနဲ႔အေဝးဆုံးကိုေခၚသြားမယ္”””
“””ခုမယ္တင္ဘဝကိုေမာင္ႀကီးပိုင္သြာ့းၿပီ
ေမာင္ႀကီးေခၚရာမယ္တင္လိုက္ပါ့မယ္”””
ထိုစဥ္
အိမ္တစ္ေဆာင္လုံးမီးတုတ္မ်ားလင္းထိန္သြားေလသည္။
“”ရပ္လိုက္စမ္း!!!!”””
မယ္တင္က
“””ေမာင္ႀကီးဘယ္လိုလုပ္မလဲ အဘကိုမယ္တင္ေၾကာက္တယ္”””
ေငြေဆာင္မွာမယ္ တင့္လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
ေျပးရေအာင္မယ္တင္
သူတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ကေရွ႕ကေျပး သူႀကီးႏွင့္အဖြဲ႕ကေနာက္ကေလာက္ႏွင့္
ညေမွာင္ေမွာင္မွာ ေသြးပ်က္ဖြံယ္ေကာင္းေနရသည္။
မယ္တင့္အဘေတာင္ပိုင္း႐ြာသူႀကီး
ဦီးေ႐ႊဘမွာ ျမႇားတံအားေျခာက္လွန႔္႐ုံပစ္လိုက္ရာ
ေငြေဆာင္၏ႏွလုံးသားတည့္တည့္ကိုစိုက္ဝင္သြားေလေတာ့ေတာ့သည္။
“”ေမာင္ႀကီး!!!””””
မယ္တင့္ေအာ္သံက အေမွာင္ထုကိုေဖာက္ထြက္သြားေလသည္။
ေျမာက္ဖက္႐ြာေငြေဆာင္ အဘဉီးပန္းေဆာင္မွာလည္း
ေငြေဆာင္ေပ်ာက္သြားသည္ႏွင့္လိုက္ရွာလာရာ ႐ြာႏွစ္႐ြာအၾကားေစတီတည္ရာကုန္းကမူတြင္
သား၏အျဖစ္ဆိုးကိုေတြ႕လိုက္ရေလေတာ့သည္။
မယ္တင္မွာငိုေႂကြးေနရာမွခ်က္ခ်င္းရပ္သြားကာ
ေငြေဆာင္၏ေနာက္ေက်ာမွစိုက္ေနေသာ
ျမားကိုဆြဲႏုတ္ကာ သူမလည္ပင္းအား
ထိုးစိုက္လိုက္ေလေတာ့သည္။
မယ္တင္မွာမေသခင္တြင္
“””ငါ့သည္ငါ့ခ်စ္သူကိုအသက္ေပးခဲ့သည္။
ငါ့ခ်စ့္သူကလြဲရင္ငါ့အေလာင္းအားဒီေနရာကေ႐ြ႕သူမ်ားသည္ အေသဆိုးႏွင့္ေသၾကရမည္”””
မယ္တင္မွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ႀကိမ္စာတိုက္ၿပီး
ေငြေဆာင္ေဘးမွာတင္မ်က္စိႀကီးျပဴးထြက္ကာ
အသက္ေပ်ာက္သြားေလသည္။
ထိုအခါမွႏွစ္ဖက္လူႀကီးမ်ားသတိဝင္လာကာ
“”အားးးးသမီးရယ္အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာ အဘအျပစ္ပါ”””
ေငြေဆာင္အေလာင္းအား႐ြာေျမာက္ပိုင္းအားယူသြားကာ မီးသၿဂိဳလ္လိုက္ေလသည္။
မယ္တင္၏အေလာင္းမွာကား႐ြာထဲေ႐ြ႕ရာ မိုးႀကိဳးေတြပစ္ လွ်က္စီးေတြလက္ကာ ႐ြာသားအခ်ိဳ႕မိုးႀကိဳးထိရာပါသြားၾကေလသည္။
ဦးေ႐ႊဘမွာ သမီးအေလာင္းအားေ႐ြ႕မရသည့္အဆုံးေႏွာင္းလူမ်ားအလြယ္တကူမေ႐ႊ႕ႏိုင္ရန္ေက်ာက္တံလားတစ္ခုစီစဥ္ကာ
ထိုေနရာတြင္ပင္ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္ေလသည္။
ဦးေ႐ႊဘမွာလည္းထိုစိတ္ႏွင့္ပင္ကြယ္လြန္သြားေလသည္။
ဒီၾကားထဲႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုအေလာင္းအားတူးေဖာ္သူမွန္သမွ်
အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဳးေၾကာင့္
အေသဆိုးႏွင့္ေသၾကရေလသည္။
~~~~~~~
{၃}
ဇာတ္သိမ္း
“”သူႀကီး သူႀကီး””
ဦးေငြေဆာင္မွာလႈပ္ႏိုးခံလိုက္ရတာေၾကာင့္နိးလာေလသည္။
“”မယ္တင္””
သူ႔ႏႉတ္မွအသံေၾကာင့္
“”ဘယ္ကမယ္တင္လဲသူႀကီးရဲ႕
အားလူံးဒုကၡေရာက္ကုန္ၿပႌ”””
သူႀကီးကနားမလည္ႏိုင္စြာၾကည့္၍
“”ဘယ္လိုေတြျဖစ္တာလဲ”””
“””ေခြးပု ေခြးပုတို႔အဖြဲ႕””
သူႀကီး ႂကြက္နီစကားမဆုံခင္ အေျပးအလႊားထၾကည့္လိုက္ရာ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္အသက္ေပ်ာက္ေနေသာ
ေခြးပုလူေလးေယာက္ေတြ႕ရေလသည္။
“”ဟင္!!!!!!””
“”ေခြးပုေရာ ေခြးပုကိုရွာၾက”””
ေခြးပုကိုရွာေတြ႕လိုက္ေသာ္လည္း
ေခြးပုမွာ ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြေျပာကာစိတ္မူမမွန္ေတာ့။
သူတို႔အဖြဲ႕ညေနတည္းက အေလာင္းေကာင္ခႏၵကိုယ္က
ေ႐ႊေငြေက်ာက္သံပတၱျမားေတြကိုေလာဘတက္ေနၾကတာ အားလုံးအိပ္ခ်ိန္တြင္ေလာဘေဇာကပ္ကာ
အႀကံစည္ကိုအေကာင္အထည္ေဖၚၾကရာ
ခုေတာ့မျဖစ္သင့္တာျဖစ္ရၿပီ။
အေလာင္းမ်ားအား႐ြာျပင္သခ်ႋဳင္းသို႔ေဆာင္ယူသၿဂိဳလ္လိုက္ေလသည္။
ေခြးပုမွာ
“”အား!!!!!သရဲမ မလာနဲ႔ အီးးးးဟီးးးး”””
အမ်ိဳးစုံေအာ္ကာအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနေလေတာ့သည္။
႐ြာရွိလူႀကီးမ်ားက
“”ဒီအေလာင္းေကာင္ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
လူေတြအႏၲရာယ္ရွိလာၿပီ ခုဆိုအၿမဲၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့တဲ့က်ဳပ္တို႔႐ြာေလး ေသေပ်ာက္ အပ်က္အစီးေတြရွိလာၿပီ။”””
သူႀကီးက
“”ဒီအေလာင္းေကာင္ကိုေနရာေ႐ြ႕မယ္ ေစတီျဖစ္ေအာင္တည္ရမယ္
အေလာင္းေကာင္ပစၥည္းေတြကို ဌာပနာထည့္မယ္အမွ်ေဝမယ္””
နာယကႀကီးက
“”ခက္တာကဒီအေလာင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ဘယ္သူမွ
မလုပ္ရဲေတာ့ဘူ”””
“”က်ဳပ္ဦးေဆာင္လုပ္ပါ့မယ္ က်င္းေပၚက ကူညီေပးရင္
ရပါၿပီ”””
~~~~~~~~~~
အေလာင္းေ႐ႊ႕မည့္ေန႔
ေက်ာက္တလားႀကီးအား ႀကိဳးေတြနဲ႔တုတ္ေႏွာင္ကာ အေပၚဆြဲတင္ရန္စီစဥ္ထားသည္။
သူႀကီးတစ္ေယာက္သာက်င္းထဲမွာ
သူႀကီးသည္အေလာင္းေကာင္နားကပ္သြားရင္း
“”မယ္တင္ ေမာင္ႀကီးသာသနာျပဳတာကူညီပါ
က်ိန္စာလည္းေျပခ်ိန္တန္ပါၿပီ
ဒီႏွစ္တစ္ရာလုံးမယ္တင့္ကိုေစာင့္ေစမိတဲ့အတြက္ေမာင္ႀကီးကိုခြင့္လြတ္ပါ
ကိစၥေတြအားလုံးၿပီးရင္ေမာင္ႀကီးနဲ႔မယ္တင္
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေနရာေလးမွာ တူတူရွိၾကမယ္”””
အေလာင္းေကာင္၏မ်က္လုံးဆီမွက်လာေသာမ်က္ရည္စက္ကိုသူႀကီး
ေငြေဆာင္မွလႊဲရင္ ဘယ္သူမွမျမင္လိုက္
သူႀကီး အေလာင္းေကာင္၏မ်က္လုံးကိုမွိတ္လိုက္ကာ
လည္ပင္းမွျမႇားတံကိုဆြဲနတ္လိုက္သည္။
“”ကဲ အားလုံးေက်ာက္တလားကိုတင္မယ္ ဝိုင္းဆြဲၾက””
သူႀကီးေအာ္သံေၾကာင့္ ႐ြာသားမ်ားဝိုင္းဆြဲၾကရာ
အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ေက်ာက္တလားမွာ က်င္းေပၚအလြယ္တကူေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
အေလာင္းအား႐ြာျပင္သခ်ိၤုင္းတြင္ သၿဂိဳလ္ၿပီးေနာက္အေလာင္းေဘးတြင္ အုတ္ဂူအလြတ္တစ္လုံးအား ထပ္မံစီစဥ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ဘုရားပႏၷက္ခ်ၿပီး အေလာင္းေကာင္မွေ႐ြေငြလက္ဝတ္ရတနာမ်ား
ဌာပနာကာေန႔မအားမနား
ေစတီတည္လိုက္တာ တစ္လအတြင္းမွာပင္ ေစတီေတာ္ကိုဖူးေမွ်ာ္လိုက္ရသည္။
ေစတီေတာ္ ထီးတင္အၿပီးညမွာပင္
သူႀကီးဦးေငြေဆာင္မွာ
ဘာေရာဂါအနာတရမွ်မရွိဘဲ
အိပ္ရာထဲတြင္ကြယ္လြန္သြားေလသည္။
ႂကြက္နီမွာ သူႀကီးအေၾကာင္းစုံရွင္းျပၿပီး၍ သူႀကီးအား
မယ္တင္ေဘးအုပ္ဂူအလြတ္မွာ သၿဂိဳလ္လိုက္ေလသည္။
တစ္႐ြာလုံး ဝမ္းနည္းယူႀကဴံးမရရွိေသာ္လည္း ႂကြက္နီမွာ သူႀကီးအတြက္ဝမ္းသာပါသည္။
ခုဆိုသူႀကီးတိူ႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ
ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။
ႂကြက္နီမွာ အဘိုးႂကြက္နီျဖစ္လာသည့္တိုင္
ဒီသစၥာတရားႀကီးမားေသာလြမ္းေမာဖြယ္ရာ
ဇာတ္လမ္းေလးကို
တစ္ေထာင့္တစ္ညပုံျပင္အျဖစ္ေျပာမိေနဦးမွာပါ။ ။
The end
ၿပီးပါၿပီ
အမွားပါခဲ့ရင္ နားလည္ေပးပါခင္ဗ်ာ။